Nu het rustdag is, hebben we tijd om jullie even uitgebreid te laten weten hoe het gaat met Joël, Ed en Dirk. Hun truck is gestrand in de duinen, op 30 km van de bewoonde wereld. Zoals we eerder ook hadden verteld, werden ze ontzettend goed geholpen en opgevangen door een aantal Peruanen, die uiterst hulpvaardig zijn. Ze nemen intrek in een hotel in Ica.
Omdat de truck extreem vaststaat en zelf geen meter wil verzetten, moet er een caterpillar geregeld worden om de Ginaf uit de woestijn te halen. Maar voordat het zover is én de gehele Dakar karavaan alweer duizenden en duizenden kilometers verwijderd is van de locatie van de mannen, moeten de onderdelen van de Renault (de extra onderdelen) uit de bak van de Ginaf en afgeleverd worden in Arequipa, circa 1200 (!!!) kilometer verderop…
Dirk en Ed gaan zich ontfermen over de berging van de truck en Joël gaat op pad met 2 Peruanen (locals) om de 1200 kilometer heen, en 1200 kilometer terug af te leggen met de onderdelen van de Renault racetruck.
Terwijl Joël geniet van lokale eten (De soep was te doen, althans de bovenste laag), moet Ed z’n kost en inwoning terugverdienen door wat huishoudelijke taakjes te verrichten.
Ondertussen is Joël naast de soep ook aan het genieten al het bijzonders dat hij meemaakt. Hij ontdekt Peru nu op z’n best! Zijn chauffeur slaat voor onoverzichtelijke bochten en smalle tunnels een kruisje en raakt kort zijn ‘rosario’ (rozenkransje) aan zijn binnenspiegel aan, om er vervolgens vol gas doorheen te jagen.
Om ca 04.00 uur onze tijd vannacht kwam Raflo langs, de eigenaar van de catepillar, om vervolgens even strak overleg te plegen. Om 05.00 uur Peruaanse tijd zijn de mannen gestart met het bergen van de Ginaf met de caterpillar. Dat kan wel een flinke tijd duren. En waar Joël nu is? Ergens tussen Arequipa en Ica, dus wordt vervolgd…
